voorjaar

In het kader van Ons bint zuunig maakten we begin dit jaar van de Nieuwjaarsborrel een Brainstorm Borrel. Het gros van onze schrijvende freelancers was aanwezig. Allemaal vrouwen dit keer. En allemaal met een map vol leuke, wilde ideeën. Want tijdens zo’n brainstorm moet je vooral groots denken: alles is mogelijk totdat het tegendeel bewezen is. We bedachten wie we dit jaar zeker wilden interviewen: Pieter van Vollenhoven, Ilse DeLange en Özcan Akyol (en vrouw). Of het lukt, gaan we zien, de intentie is er in elk geval. Ook bespraken we of we nog iets misten in Naober. Ja, verhalen over de liefde voor onze (huis)dieren (zie pag. 38), het geheim achter succesvolle ondernemers in Oost-Nederland (zoals de 3 modeontwerpers op pag. 43) en nog meer leuke weetjes en gratis uitjes in onze regio.

Ikzelf blijf in andere bladen en ook in kranten altijd hangen bij korte rubriekjes. Tijdschrift-zappen noem ik dat. Heerlijk tijdverdrijf. Naober heeft nu ook twee van die nieuwe korte rubriekjes erbij: Naobers voor Naobers (zie pag. 5) en Ai’j plat kun praoten… (pag 97).

Uiteraard Kuier’n we ook in dit nummer met een Bekende (Oost) Nederlander: SBS6-weerman Dennis Wilt. Hij is iemand die weet dat het leven niet alleen bestaat uit een voorjaarszonnetje, maar af en toe ook flinke donderwolken en zelfs onweersbuien kan geven. Ik volg hem al een tijdje want hij deed eind vorig jaar mee aan Expeditie Robinson. Wat een held. De eerste afleveringen had ik hem nog niet zo in mijn vizier, maar gaandeweg het spel kreeg ik oog voor deze rasechte Tukker en werd hij zelfs mijn favoriet. Vanaf pagina 10 vertelt hij hoe hij tijdens de Expeditie niks moest hebben van gekonkel in het geniep en sluwe tactieken. Hij probeerde op dat onbewoonde eiland, 35 dagen lang, gewoon zichzelf te zijn: sociaal, meedenkend en coöperatief. Zo heeft hij het spel ook ‘gespeeld’. Hij heeft er vrienden gemaakt, geluisterd, mensen geholpen. In mijn ogen heeft Dennis (weliswaar onbewust) ons mooie Naoberschap uitgedragen als kandidaat. En dat leverde hem niet alleen nul tegenstemmen op tijdens de eilandraden, hij werd ook nog eens de uiteindelijke winnaar.

Kirsten Dorrestijn schreef voor deze Naober een boeiend artikel over spoorzoeken. Hoe je in feite op de grond kunt lezen, wat zich er in de uren daarvoor heeft afgespeeld. Of in elk geval welke dieren er allemaal hebben gelopen. Afgelopen weekend was ik aan de wandel en keek ik aandachtig naar het pad waarop ik liep. We waren vroeg, maar aan de vele sporen te zien, lang niet de eersten. Ik zag voetstappen, pootafdrukken van een hond, een haas én een heel verse van een ree. Het kan niet anders dan dat we die echt net hadden gemist. Als vanzelf ga je om je heen kijken. Misschien vang ik nog een glimp van het dier op. Zit ie achter een bosje of een struik. Dat spoorzoeken, gaf een compleet nieuwe dimensie aan het wandelen. Ik kan het iedereen aanraden.

Over sporen gesproken; Naober zit ook op een nieuw spoor. We hebben het blad wat opgefrist. Het in een net iets moderner jasje gegoten. Onder het mom van: nieuw jaar, nieuwe look. Laat me vooral weten wat je ervan vindt!

Ik wens je veel leesplezier!

Jolanda (hoofdredacteur Naober)