Ellen Stegeman

Ellen (1967) uit Deventer: Mijn fascinatie voor de natuur begon op de lagere school. Toen had ik het geluk dat ik een hele week lang mee mocht met een boswachter tijdens de bosweek. Mijn vader fotografeerde destijds ook enthousiast en zo kreeg ik op mijn twaalfde een klein cameraatje om de natuur mee vast te leggen. Dat vond ik zo leuk dat ik op mijn 16e mijn eerste spiegelreflex kocht.

Gek genoeg ben ik gestopt met fotograferen toen het digitale tijdperk begon. Mijn kinderen waren klein en mijn vrije tijd ging op aan andere dingen. Ik kreeg een ernstige lichamelijk beperking en was mede daardoor jaren aan huis gekluisterd. Wonder boven wonder, na tig operaties ben ik hersteld en lag de wereld weer aan mijn voeten.

Ik ben met mijn zoons gaan reizen en de fotografiekriebels begonnen weer te komen. Ik kocht een nieuwe camera en startte met een opfriscursus. Toen de coronatijd aanbrak en mijn praktijk - ik ben mondhygiëniste en heb samen met een collega een praktijk in Deventer - noodgedwongen op slot moest, ben ik dagelijks het veld ingegaan en mijnfotografiehobby omgeslagen in een heuse passie.

Ondertussen heb ik ook mijn liefde ontmoet tijdens het fotograferen. Hij fotografeert ook en samen zijn we nu elk weekend op pad. Ook in onze vakanties zijn we vaak aan ‘t fotograferen. Dat kan ik heel goed doen in en om het huis… Ik heb het geluk een zeer vogelrijke tuin te hebben met meerdere eekhoorntjes op de tuintafel. Uren kan ik naar buiten staren en daarvan genieten. Mijn camera ligt eigenlijk altijd startklaar.

Alhoewel mijn zoons niet meer meegaan op grote reizen, vind ik het zelf nog wel leuk op stap te gaan in het buitenland. Ik kies tegenwoordig voor een fotoreizen, want mijn nieuwe motto is: een dag niet fotograferen is een dagje niet geleefd. Macrofotografie heeft mijn voorkeur. Ik kan me zo verwonderen over de kleine dingen in de natuur. Door het kleine vast te leggen en rustig te gaan zitten bij een onderwerp, zie je zoveel moois. Dingen die je anders niet opvallen, waaraan je zo voorbijloopt. Daar kan ik intens van genieten. Het liefst fotografeer ik al bij het eerste licht, als de natuur langzaam ontwaakt. Dat zijn de allermooiste momenten.

Alle foto's zien in het jubileumnummer van Nober? Klik hier.